Αλέκος Αλαβάνος: «Η βία του συστήματος γεννά Γαβριάδες»

«Τράπεζες και κινηματογράφους θα έκαιγε στο Σύνταγμα ο ήρωας του Ουγκό»

Τον Γαβριά, το χαμίνι που περιγράφει ο Βικτόρ Ουγκό στους «Αθλίους» να έχει οχυρωθεί πίσω από τα οδοφράγματα στο πλευρό των παρισινών επαναστατών του 1848, απέναντι στον κυβερνητικό στρατό, ανέσυρε ο κ. Αλ. Αλαβάνος και το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής, σχολιάζοντας τις σημερινές πολιτικές εξελίξεις και τη βία που επισκίασε τις μεγάλες διαδηλώσεις.

Εκτιμά ότι η κλιμάκωση «σε απάνθρωπα όρια εδώ και τρία χρόνια της βίας του συστήματος», με το νόμο, με την αστυνομία, με τον εργοδότη, με την εφορία, με την ανεργία «γεννά ένα τμήμα αποκλεισμένων, απελπισμένων και εξαγριωμένων, μια «άγρια νεολαία», που στο κάτω κάτω την πυρπόληση και τη λεηλασία έχει διδαχθεί και από τα μέσα ενημέρωσης και από το γήπεδο και από το πολιτικό σαβουάρ-βιβρ και από κάθε σύγχρονη μυθολογία».

Και το Μέτωπο Αλληλεγγύης επισημαίνει: «Στο βαθμό που οι δυνάμεις της αριστεράς μένουν αποξενωμένες από τον κύριο όγκο της νέας γενιάς, στο βαθμό που η «ανατροπή» αποτελεί ένα κουραστικό στερεότυπο και δεν μεταφράζεται σε επαναστατικό σχέδιο και πολιτική συγκρουσιακότητα τα φαινόμενα αυτά και θα πυκνώνουν και θα διαχέονται. Ο Γαβριάς των «Αθλίων» του Βίκτωρα Ουγκό, αν είχε κατέβει χθες στο Σύνταγμα, δεν θα ήταν στα κλειστά μπλοκ κομματικών νεολαιών, θα έκαιγε με την παρέα του τράπεζες και κινηματογράφους».
Ο Αλ. Αλαβάνος, με αυτές τις διατυπώσεις, διαφοροποιείται από τις αναλύσεις για τις εκδηλώσεις βίας που «έσπευσαν», όπως λέει, «να κάνουν κατεστημένες δυνάμεις της αριστεράς». Υπογραμμίζει ότι αν και «είναι δεδομένη» η χρήση και αξιοποίηση της προβοκάτσιας από τις δυνάμεις καταστολής ενός συστήματος «που αντιμετωπίζει το ενδεχόμενο όχι απλώς ήττας αλλά συντριβής», δεν αρκεί για να ερμηνεύσει τα φαινόμενα αυτά.

Οσον αφορά στην απόφαση της Βουλής για τη δανειακή σύμβαση, τονίζει ότι θα επιδεικνύεται «στα ιστορικά μουσεία δίπλα στη συμφωνία παράδοσης στους ναζιστές το 1941 ή στο διάταγμα συγκρότησης της δικτατορικής κυβέρνησης το 1967». Χαρακτηρίζει μάλιστα το κείμενο της σύμβασης «επαίσχυντο» και «εγκληματικό».
Το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής σημειώνει ότι στοχεύει στη συνάντηση, τον συντονισμό και την συνεργασία της αριστεράς, για την επεξεργασία και προβολή ενός εναλλακτικού προγράμματος «πέρα από την αφωνία του «αντιμνημονιακού» ή μόνο την γενική και αφηρημένη ιδεολογική προπαγάνδα». Και προσθέτει: «Για την ενίσχυση του εργατικού κινήματος, των συνοικιακών συνελεύσεων, των καταλήψεων μέχρι την κατάκτηση του σχεδιασμού και της ενότητας που θα κάνουν σύντομα το όνειρο πραγματικότητα: μια πλατεία Ταχρίρ - δηλαδή ένα λαό υποκείμενο - με την αριστερά παρούσα και ενωμένη, σε μέτωπο ικανό να εκκινήσει τις επαναστατικές αλλαγές που έχει ανάγκη ο λαός αυτής της χώρας».

από : www.tovima.gr